Woensdag 27 juli. Ik keek al een hele tijd uit naar deze datum, omdat de 20 weken echo dan plaats zou vinden. Het voelde toch een beetje als een mijlpaal die echo. Een uitgebreide echo en op de helft van mijn zwangerschap. Vanwege mijn diabetes vond de echo plaats in het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht. Het was geen standaard 20 weken echo, maar een GUO (geavanceerd ultrageluid onderzoek). Dit lijkt op een ´normale´ 20 weken echo, maar het onderzoek is net wat uitgebreider. Alle organen worden in detail bekeken en er zijn bepaalde eisen gesteld aan de apparatuur voor de GUO. Ik was super blij dat alles zo goed onderzocht werd, maar het gaf ook wat meer angst, want ze doen niet voor niets een uitgebreider onderzoek. Dit is toch vanwege een hogere kans op afwijkingen. Toen ik die ochtend wakker werd, kon ik dan ook niet wachten tot we naar het ziekenhuis konden vertrekken.
De afspraak was pas om 16:00 uur. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen was ik zo misselijk door de zenuwen. Voor mijn zwangerschap had ik nooit verwacht dat er zoveel angst en spanning bij kwam kijken. Al is dit per persoon natuurlijk erg verschillend. Inmiddels heb ik veel meer rust en ben ik mij meer gaan focussen op mindfull zwanger zijn. Hier zal ik later een blog over schrijven voor degene die dit onderwerp ook interessant vinden. Maar goed, even terug naar 27 juli. Het wachten duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid. Nu waren we ook wel erg vroeg aanwezig en werden we 20 minuten te laat geholpen. Eenmaal in de echokamer legde de echoscopist uit waar ze allemaal naar zou gaan kijken. Ze vertelde dat ze vooral het hartje goed zou bekijken, omdat hier wat valer afwijkingen te zien zijn bij zwangere vrouwen met diabetes. De echo duurde totaal een uur. Tussendoor moest ik nog even lopen en naar het toilet, omdat onze kleine man er geen zin meer in had en begon met draaien. Tijdens de echo vertelde ze alles wat ze zag. Al moet ik heel eerlijk zeggen dat ik er niet veel uit kon halen. Tijdens de echo voelde ik al veel meer rust. De echoscopiste was ook super lief en duidelijk. Na afloop vertelde ze dat alles er keurig uit zag. Ze zag een kindje wat goed groeide en alle organen deden wat ze moesten doen. De baby had een iets groter hoofd dam gemiddeld, maar wel binnen de curve. Dit heeft hij vast van mama, want mijn hoofd was ook groot toen ik geboren werd hahah.
Al met al zag alles er dus heel goed uit! Ik kon weer rustig adem halen. Sinds vorige week voel ik onze kleine jongen ook. Wat een bijzonder gevoel!
Waren jullie ook zo zenuwachtig voor de 20 weken echo?
Reactie schrijven