Het eerste trimester

Het eerste trimester. Ja, waar moet ik beginnen. Ik ga heel eerlijk met jullie zijn, want ik vond het eerste trimester zwaar. Ik vond het zowel mentaal zwaar als fysiek zwaar. In dit artikel neem ik jullie mee naar mijn ervaringen tijdens het eerste trimester van mijn zwangerschap. Ik vertel jullie ook over de ziekenhuis bezoeken. Hierbij wil ik wel vermelden, dat dit de manier is waarop het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben, handelt. In elk ziekenhuis zal er een andere behandeling gelden voor vrouwen die zwanger zijn met diabetes type 1. Over het algemeen zal het wel heel veel overeenkomsten hebben.

Wij kwamen er in het weekend achter dat ik zwanger was. De maandag na het weekend belde ik meteen mijn behandelteam. Ik was toen onder behandeling bij Diabeter in Rotterdam, maar wist dat ik tijdens mijn zwangerschap (tijdelijk) naar een ander ziekenhuis moest. 

Ik belde onder werktijd, waardoor mijn vaste collega meteen wist dat ik zwanger was haha! Gelukkig vond ik dit alleen maar fijn om er ook op werk met iemand over te kunnen praten. Mijn diabetesverpleegkundige reageerde heel blij en heeft meteen veel uitgelegd. Ze heeft meteen een afspraak ingepland met mijn eigen internist en ik kreeg de opdracht om vast de gynaecoloog te bellen waar ik behandeld wilde worden. 

De afspraak met mijn eigen internist kon die week al plaats vinden. Samen met mijn vriend luisterden we naar alles wat hij te vertellen had. Daarna namen we (tijdelijk) afscheid, omdat ik overgedragen werd naar een ander ziekenhuis. 

De eerste afspraak met de gynaecoloog was toen ik 5 weken zwanger was. Erg vroeg dus! We konden ook nog niet veel zien op een vruchtzakje na. Twee weken later konden we weer terecht en zagen we al iets groeien en hebben we zelfs het hartje gehoord. 

Vanaf toen werd alles heel echt. Er werden meteen vervolg afspraken gepland bij de gynaecoloog en ook bij de verloskundige in het ziekenhuis, de internist en de diabetesverpleegkundige. Ik had wel verwacht dat ik vaak naar het ziekenhuis moest, maar minimaal 1 keer per week had ik niet zien aankomen.  

Wat ik stiekem heel fijn vind aan het feit dat ik ´medisch´ ben, is al die extra echo´s. Zo fijn om extra vaak naar je kindje te mogen kijken. Tijdens al de eerste afspraken kreeg ik veel uitleg over het vervolg van mijn zwangerschap. Zo had ik recht op een 13 weken echo, een GUO (20 weken echo in het WKZ) en moet ik ervan uitgaan dat mijn kindje met 38 weken wordt gehaald. Met de diabetesverpleegkundige nam ik al mijn pomp standen door. Met haar heb ik nog steeds wekelijks contact om alle standen zo nodig aan te passen. 

In de eerste weken had ik het zwaar. Ik was erg misselijk en moe (wat veel zwangeren vast herkennen). Daarnaast werd ik somber en kreeg ik last van angsten. Wat nou als ik een miskraam krijg? Of wat nou als het kindje ernstig ziek is? En kunnen wij dit wel? Angsten zijn normaal, maar ik kon er totaal niet goed mee omgaan waardoor ik paniekaanvallen kreeg en niet kon genieten van de eerste weken. In een volgend artikel ga ik verder in op de angsten en hoe ik hier mee om ga. 

Tot nu toe gaat alles heel goed met de zwangerschap! Mijn lichamelijke klachten zijn een stuk minder. Ik ben alleen nog maar misselijk in de ochtenden en met de moeheid kan ik goed dealen. Mijn bloedglucose waarden gaan goed en mijn diabetes is over het algemeen goed onder controle. De 13 weken echo en de NIPT test waren keurig. Inmiddels ben ik bijna 19 weken zwanger en hebben we voor aankomende woensdag een afspraak in het WKZ voor de 20 weken echo (GUO). Uiteraard ga ik jullie hier ook over bijpraten in een ander artikel. Donderdag heb ik weer een afspraak bij de diabetes verpleegkundige en de verloskundige in het ziekenhuis. We gaan de uitslag van de 20 weken echo bespreken. Ook staat er al een nieuwe afspraak gepland met mijn gynaecoloog. De planning is dus dat ik regelmatig langs ga bij de verloskundige, gynaecoloog en de diabetes verpleegkundige. Ook moet ik nog een keer naar de oogarts om de bloedvaten in mijn ogen te controleren. Mijn bloedsuikers en de groei van ons kindje wordt goed in de gaten gehouden. 

Inmiddels kan ik ook al veel meer genieten van de zwangerschap en van mijn (snel) groeiende buik. Ik voel een gezonde spanning voor de 20 weken echo aankomende woensdag. 

Ik houd jullie op de hoogte!

Hoe verliep bij jullie het eerste trimester? En hoe vonden jullie de 20 weken echo en de aanloop ernaar toe?